Zagadnienia : Autentyczne korekty Wn
|
t. 4
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersję A (→Wn1) uważamy za pomyłkową, na co wskazuje partia orkiestry – F w wiolonczelach i kontrabasach występuje zarówno w późniejszej wersji ApI, jak i w głosach Wn i Wf. Prawidłowa wersja Wf to niemal na pewno efekt korekty Chopina, przypuszczalnie wprowadzonej jeszcze na egzemplarzu Wn1, który służył za podkład do tego wydania, gdyż nie widać śladów zmian w druku. Poprawki w Wn2 (→Wn3,WfSB) i Wa2 (→Wa3) można uznać za adiustacje na podstawie głosów orkiestrowych. W przypadku Wn2 możliwa jest również korekta Chopina, którego udział w przygotowaniu tego wydania jest w ogólności wątpliwy, ale w ograniczonym zakresie niewykluczony. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||
|
t. 9
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Początek łuku w A nie tłumaczy się ani muzycznie, ani pianistycznie, tak iż można tu podejrzewać niedokładność zapisu. Wcześniejsze rozpoczęcie łuku w Wn (→Wf,Wa) to przypuszczalnie efekt rutynowego podejścia sztycharza Wn1, choć nie można całkiem wykluczyć ewentualnej korekty Chopina. W każdym razie kompozytor nie zakwestionował takiego łuku, korygując Wf1, m.in. w poprzednim takcie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||
|
t. 11
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Pisownia ApI oznacza, że zamierzony rysunek melodii tego miejsca od początku zawierał dolną sekundę (h1) zarówno na wstępie, jak i w zakończeniu. Brak wypisanej końcówki trylu w A (→Wn1→Wa) prawdopodobnie nie oznacza więc, że Chopin miał na myśli wykonanie bez zakończenia, a jest tylko niedokładnym zapisem. Zmiany wprowadzone w Wn2 i Wf są efektem ingerencji Chopina, przy czym w Wn2 wskazówkę Chopina błędnie zinterpretowano jako przeniesienie przednutek, a nie dodanie ich po trylu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||
|
t. 14
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Trudno ocenić autentyczność wersji Wn (→Wf1,Wa) z jednym tylko łukiem pr.r. w tym takcie. Dłuższy, pominięty w wydaniach łuk A nie wydaje się być częścią oznaczenia grupy nieregularnej, gdyż sięga poza nią, do oktawy c3-c4. Należy zatem przyjąć, że ma on znaczenie frazowo-artykulacyjne, a pominięcie go wpływa chociażby na artykulację pięciu ostatnich trzydziestodwójek, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę dokonaną także w Wn zmianę kropek na kliniki. Z drugiej strony, Chopin, widząc Wn, mógł uznać jeden łuk za wystarczający, a całość oznaczeń za akceptowalną. W tej sytuacji uważamy oba zestawy oznaczeń (kropki pod łukiem lub kliniki) za w miarę równorzędne, zachowując w tekście głównym wersję źródła podstawowego, czyli A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||
|
t. 26
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Nuta ta była w Wn1 korygowana w druku, co pokazują widoczne – zwłaszcza w Wn2 – ślady usuwania główki nuty g3. Nie ma wszakże pewności, czy poprawki dokonano na polecenie Chopina – mógł to też zrobić adiustator, uważając zapis A za pomyłkę. Możliwe też, że wydrukowane początkowo g3 nie miało linii dodanej (takie błędy zdarzały się niejednokrotnie), a adiustator, nie sprawdziwszy podkładu, uznał główkę nuty za umieszczoną za wysoko. Autentyczność wersji z f3 jest więc niepewna, a ponadto przywrócenie – niewątpliwie przez Chopina – g3 w Wf1 dowodzi, że kompozytor, nawet jeśli przejściowo skłonił się w stronę f3, to ostatecznie powrócił do g3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Wahania Chopina , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
